Dit is het
laatste deel wat vanuit Thailand wordt geplaatst. Het is inmiddels zondag en
vanavond worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Maar eerst nog een
terugblik van de afgelopen dagen..
Eerst nog een
stukje woensdag 17 februari
Zoals beschreven
in deel 5 zijn we inderdaad ’s avonds bij het buitenrestaurant wat bij het
zwembad ligt gaan eten. Laurence had zeebaars en ik had makreel. Hier hadden we
een schaal kleine loempia’s bij besteld. Daarna hadden we nog een ijsje genomen.
Het smaakte allemaal uitermate goed.
Er was ook live muziek, een zangeres met
een toetsenist. Zij zong allerlei “oude” Engelstalige hits, klonk best goed.
Het was in ieder geval gezellig.
Om ongeveer 19.30 uur zijn we naar de kamer
gegaan. We lopen dan door de tuin langs het zwembad terug naar de ingang van het hotel. Onderweg hebben we nog foto's gemaakt. Binnen 45 minuten wordt het hier namelijk van nog zonnig en licht naar donker en avond bijna nacht.
Terug op de kamer hebben we ons geïnstalleerd voor deel twee van de film die we wilden gaan
zien. De titel “The second best exotic Marigold hotel” deel één heet,
hoe kan ook anders: “The best exotic Marigold hotel”. Ook deze film was best
leuk, echt Engels.
Donderdag 18 februari – Verjaardag Laurence
Vandaag, op de dag dat Laurence 61 wordt, wilden we eens gaan shoppen in een van de grote
shopping centers in het centrum van Pattaya. Na het ontbijt zijn we eerst nog
wat gaan internetten. Ik heb mijn vorige deel op de blog geplaatst, voorzien
van foto’s. Doordat dit langer duurde dan Laurence nodig had om de krant e.d.
te lezen, is hij nog even een kleine wandeling gaan maken.
Net toen ik klaar
was en mijn PC afsloot, kwam hij de hal van het hotel in lopen, goede timing.
Hij had met de taxichauffeur, die voor het hotel staat, prijs en tijd afgesproken
dat we naar het winkelcentrum wilden. Om 12.00 uur zijn we naar buiten gegaan
om te kijken of de chauffeur er nog stond, maar hij was weg met een ander
ritje. We hebben tot 12.30 uur gewacht en stipt op het afgesproken tijdstip
kwam hij aan rijden.
Hij was heel behulpzaam, vooral toen hij mijn ingepakte
knie zag. (Ik heb een beetje een rot knie op het moment, waardoor ik niet goed
kan lopen, daarom draag ik voor grote afstanden een knieband ter ondersteuning).
Het shopping centrum wat Laurence had uitgezocht, Central Festival genaamd, was
6 etages hoog. Hierin waren niet alleen allerlei winkels in gevestigd, maar ook
beauty salons, eetgelegenheden en een bioscoop.
Bij binnenkomst kwamen we meteen
op een afdeling waar allerlei merken cosmetica werden verkocht. Ieder gerenommeerd
merk was ruim vertegenwoordigd. Luilekkerland voor vrouwen, dus ook voor mij.
De hele beneden etage was dat trouwens, want naast cosmetica werden er ook
tassen en schoenen van allerlei merken verkocht. Hier hingen dan eigenlijk wel
aardige prijzen aan. Maar je kon hier in allerlei kleuren wat van je gading
vinden.
Vrouwen met een kleine confectiemaat kunnen hier ook heel veel leuke
kleding shoppen. Dan was er ook nog een hoeveelheid aan sierraden winkels, sportmerken,
zonnebrillen, horloges, mobiele telefoons, etc. Wat heel apart was aan dit
centrum dat een aantal dezelfde soort zaken naast elkaar zaten, bijvoorbeeld
was er op de kelderetage een hele rij beautysalons naast elkaar, met allemaal rijen
bedden waar je van buitenaf de klanten op zag liggen. De andere helft van deze
etage was ingericht met allerlei eetgelegenheden, waar ook een Burger King, KFC
en McDonalds naast elkaar waren gevestigd. Bij Mister Donut hebben we eerst wat gedronken en een donut gegeten.
|
Selfie van Laurence bij Mister Donut. |
|
Voor Laurence een kiwi- en voor mij een aardbeiensmoothie, mmm!! |
Een van onze hobby’s is shoppen, dus
je begrijpt, we konden hier ons hart op halen. Natuurlijk kregen we van al dat
shoppen ook honger en hebben we dit keer, één van de twee McDonalds die het
centrum rijk is, bezocht. Het was na al die dagen rijst, op die ene pizza dag
na dan, heerlijk om een broodje McChicken met frietjes en een grote Sprite en
MgNuggets weg te werken. Vooral de frietjes smaakten naar meer, want de friet
de we af en toe bij een gerecht geserveerd kregen in het hotel, smaakte niet
naar friet.
|
Deze dame had haar haar snel in een ingewikkeld knotje gedraaid wat ze met alleen een stokje vast zette. Grappig om te zien |
Om 18.00 uur hielden we het voor gezien. We zijn met de taxi terug
gegaan naar het hotel. Natuurlijk met de nodige inkopen. We hebben zelfs een
kleine koffer, die we voor de handbagage gebruiken, aangeschaft om daar alles
wat we hadden gekocht, in mee te kunnen nemen. In de hal hebben we eerst nog even alle berichten e.d. bekeken, want dat moet natuurlijk wel na een wifi loze dag.
|
Naast Laurence de koffer met onze inkopen |
Op de hotelkamer zijn we ons
gaan opfrissen en hebben we ons in onze pyjama gehesen, waar we in bed nog film
hebben liggen kijken en zijn daarna gaan slapen.
Vrijdag 19 februari
Vandaag hebben we een dagje relaxen ingelast en zijn na het
ontbijt van 08.30 uur naar onze plek in het zwembad gegaan. Het is maar goed
dat we niet veel gaan doen, want ik heb zoveel last van spierpijn in mijn
kuiten door het winkelen van gisteren, dat ik bijna niet vooruit kom. Hier
hebben we lekker liggen zonnen en zijn af en toe in het zwembad gaan hangen.
Het was behoorlijk warm, daarom gaf het zwembad de nodige verkoeling.
|
Weer mag Laurence het bestelde drankje niet zelf dragen. |
Het is
trouwens ook leuk om aan de rand te hangen en dan via het terras van het
restaurant naar de weg en de boulevard te kijken wat daar allemaal langs komt.
Buiten alle tuk-tuks, taxi’s, scooters en auto’s zie je ook compleet rijdende
winkels, met schoenen of jurken of etenswaren. Je snapt niet dat ze hiermee aan
het verkeer kunnen deelnemen zonder dat er brokken ontstaan. Het krioelt
allemaal door elkaar.
|
Onze blauwe Zeeman tas op het blauwe badlaken bij het zwembad |
Terug op de kamer, eerst gaan douchen om de chloor van
het zwembad weg te spoelen. Ik ben hierna mijn nagels gaan lakken met de
nagellak die ik bij gisteren gekocht had bij “Central Festival”. Laurence is s‘middags
nog even een rondje gaan lopen en ik heb lekker rust genomen. Was zelfs in
slaap gevallen.
Toen hij terug kwam had hij gel met Diclofenac voor mij
meegebracht, Bij ons heet dat Votaren gel en hier heet het Volta.S ’avonds zijn
we opnieuw bij het buitenrestaurant gaan eten. Hebben heerlijk gezeten daar en
lekker gegeten. Ook was de zangeres en de toetsenman weer aanwezig voor de livemuziek.
Tevens liep onze favoriete kelner hier rond samen met een van de lieve
serveersters. Zij was die avond gastvrouw. Ze werken hier met bepaalde uniforme
kleding. Allemaal zwarte broeken en een bruin-taupe shirt. Maar als ze een
blauw-turquoise shirt aan hebben, dan zijn ze gastvrouw of –heer.
Om 22.30 uur
zijn we naar de kamer gegaan en zijn we gaan slapen, nadat we besloten hadden
wat we de volgende dagen nog zouden gaan doen.
Zaterdag 20 februari
Vannacht was ik even wakker geworden en het leek wel of het
hard aan het regenen was buiten. Toen ik vanochtend opstond en naar buiten
keek, bleek ik het goed gehoord te hebben. De straten waren kleddernat. Maar
het regende niet meer en toen de zon begon te schijnen was het overal zo droog.
Na het ontbijt zijn we nog even wat gaan internetten en om 10.00 uur zijn we
een taxi op gaan zoeken om naar een ander winkelcentrum van Pattaya te gaan.
We
wilden toch nog wat souvenirs gaan scoren. Om 10.50 uur kwamen we hier aan en
dat was nog voor openingstijd, want het winkelcentrum ging pas om 11.00 uur
open. Ze blijven dan wel open tot 23.00 uur dus dat is best een aardige tijd en
dat alle dagen van de week. Dit winkelcentrum “Mike” genaamd was een kleiner
winkelcentrum dan “Central Festival” en leek een beetje op een hele grote
Zeeman gemengd met Hema en V & D. Hier werden dan ook allerlei nepmerken te
koop aan geboden en het personeel was ook minder gedisciplineerd als bij
“Central Festival”.
We waren hier gauw uitgekeken en zijn toen de winkelstraat
verder gaan verkennen. Toen we een stukje gelopen hadden kwamen we bij
Starbucks en hebben daar lekker koffie gedronken. Laurence had een Iced
Macchiato Caramel en ik had de warme variant hiervan. Toen we net achter onze
koffie zaten kregen we een klein kopje Iced koffie met nieuw smaakje
aangeboden. Dit was een soort chocolade koffie met slagroom, smaakte lekker in
ieder geval.
Daarna zijn we weer verder gaan wandelen. Op een gegeven moment
kwamen we bij een winkel die vrij groot was en waar ze buiten koffers en tassen
allerlei soorten Boeddha’s en beelden e.d. verkochten. Hier hebben we heel wat
leuke spullen vandaan gehaald. We zijn zelfs nog een tweede keer terug gegaan,
omdat we bij de andere winkels niet dat konden vinden wat we daar wel hadden
gezien. Ze kon ons ook het verschil van de verschillende Boeddha’s uitleggen.
Hierna
zijn we de via de boulevard naar het winkelcentrum “Central Festival” gegaan,
waar we aangekomen eerst naar de McDonalds zijn gegaan. We hadden enorme dorst
en trek in frietjes. De rest van de middag hebben we hier doorgebracht.
Van
Laurence heb ik hier nog een verjaardagscadeau gekregen. Een mooi horloge van
French Connection. Om 16.30 uur hielden we het voor gezien, we hadden alles wat
we hebben wilden en tenslotte moet het ook allemaal nog mee in de koffers.
Misschien hebben we wel overgewicht maar dat zien we dan wel weer. Op de
heenweg hadden we nog wel wat kilo’s over.
We zijn met de taxi terug gegaan
naar het hotel. Hebben ons opgefrist en omgekleed en hebben een tijdje beneden
in de hal zitten internetten.
Om 19.00 uur zijn we naar het buitenrestaurant
gegaan om een klein hapje te gaan eten en lekker wat te gaan drinken. De live
band was ook weer aanwezig en de zangeres groette ons toen we aankwamen. Ik had
vandaag voor het eerst een echt spicy gerecht, Het smaakte heerlijk, maar het
was zo pittig dat mijn gehemelte ervan ging tintelen. Ook kreeg ik een loopneus
en moest een paar keer niesen. Maar na een paar slokken ananassap en een potje
Chinese thee was dit snel genoeg weer over.
Toen we weg gingen heb ik nog even
met een applaudisserend gebaar aan de live-band laten weten dat ik het leuk had
gevonden. Het was tenslotte de laatste keer dat we hier zouden eten. De zangeres
begreep het meteen en zwaaide ons gedag terwijl ze aan het zingen was.
|
Verjaardagscadeau gekregen van Laurence |
Terug op
de kamer ben ik mijn laatste verhaal in Thailand aan het typen, met de
bedoeling om het morgen nog online te zetten. We willen ook nog een keer naar
het zwembad, maar dat moet wel lukken want we hebben nog tot morgen, zondagavond,
20.00 uur lokale tijd..
Voor nu Welterusten en liefs uit Thailand van Laurence en
Marian