Levensstijl van een dame van 55 - plus: THAILAND

Het is nu een aantal dagen geleden dat ik wat geschreven heb. De reden hier van wordt door onderstaand verslag wel duidelijk.

Donderdag 11 februari

Vandaag zijn we na het ontbijt beiden gaan zonnen op het terras op de derde etage. Het was voor het eerst dat het ontzettend warm was, 33^◦C en windstil. Dit is bij mij niet goed gevallen. Beide hebben we er niet aan gedacht, dat ik wel gevoelig voor een zonnesteek zou kunnen zijn met dit weer. Dus geen pet of hoed meegenomen.

Tijdens het zonnen werd ik al niet lekker. Nadat we terug op de kamer waren, ben ik op bed gaan liggen, want ik werd heel draaierig.

Laurence is eerst nog bij mij gebleven, maar daarna toch maar een eindje gaan lopen. Hij kan heel goed tegen de warmte en heeft energie voor tien. Hij was gaan kijken wat voor winkels en eetgelegenheden er op een redelijke loopafstand zijn. Hij was langs een soort antiekwinkel gekomen waar hij een paar mooie beelden had zien staan. Ook veel goudkleurige Boeddha’s die helemaal ingepakt stonden.

Toen hij terug kwam lag ik te slapen. We zijn alleen ’s avond s nog wat gaan eten, maar ik had niet zoveel trek.

Was ook blij dat we weer terug op de kamer waren. Ben vroeg gaan slapen.

Vrijdag 12 februari

Deze dag is een herhaling van gisteren en ben ik zelfs nog beroerder. Ben wel mee gegaan naar het ontbijt en heb toch gegeten. Hierna nog wat zitten internetten, maar dat hield ik niet lang vol. Terug op de kamer leek het wel of ik een flinke migraine aanval had. Dus maar weer naar bed en rusten. Hier was het lekker koel door de airco. In de liften hing een misselijkmakende warmte.

Over de liften gesproken, die zijn aan alle kanten voorzien met foto’s van het hotel, de restaurants, het zwembad. Met informatie welke faciliteiten er zijn en op welke etage. Heel kleurrijk.

Laurence is s ’middags weer een eindje gaan lopen. Hij kwam terug met een rieten zonnehoed op, die hij voor mij had gekocht, maar tijden het lopen toch ook maar zelf op gehad. Ook had hij bij de antiekwinkel die hij gisteren had gezien een mooi beeldje gekocht van een driekoppige olifant met een soort krijger op zijn rug. We zijn druk op zoek naar de betekenis hiervan. (wordt vervolgd)

Ik heb me de hele dag verder rustig gehouden en ben wel ’s avonds mee gaan eten, maar dat beviel niet goed. Moest na het drinken van de Chinese thee, waar ik trouwens wel van opknap, direct terug naar de kamer, want alles begon weer te draaien en ik werd behoorlijk misselijk.

Dus weer vroeg naar bed. Ik schijn wel iedere nacht onrustig te slapen. Hopelijk knap ik binnen een paar dagen wel op, want als Laurence nou iedere dag alleen er op uit moet is het ook niet leuk. Ik ben tenslotte niet helemaal naar hier gekomen om alleen de hotelkamer te bekijken, maar we hebben nog ruim een week, dus hoop houden maar.

Zaterdag 13 februari

Vandaag niet veel beter dan gisteren. Ik ga wel mee naar het ontbijt, maar verder is er met mij niet veel te beleven. Ben blij als ik op mij bed lig. Hoorde wel een Duitse man vertellen, dat zijn vrouw ook zo ziek op bed lag. Zij was zelfs niet in staat om met hem naar het ontbijt te gaan, waarschijnlijk ook door de zon en de warmte. Het kan dus altijd nog erger.

Laurence is weer alleen op pad geweest en heeft intussen de hele omtrek al verkend. Hij bracht sap en chips naturel mee, zodat ik ook wat zout binnen zou krijgen. En paracetamol voor de hoofdpijn.

Laurence had nog een foto gemaakt van het aquarium in de hal. Deze week was nog het Chinese nieuwjaar, vandaar de versiering.

ik zie er niet al te florissant uit

’s Avonds wel weer mee wezen eten. Soep en een sandwich met Chinese thee na. Dat ging er wel beter in dan het eten van de dag ervoor. Ook kon ik langer aan tafel blijven en ben ik ook niet meer zo draaierig. Toch maar weer vroeg naar bed en slapen.

Om middernacht kwamen de buren terug naar hun kamer. Het zijn Aziaten, ik vermoed chinees, en zijn erg luidruchtig. Dus was ik klaarwakker en duurde het wel weer even voor ik in slaap viel. Het was ook erg warm op de kamer, want Laurence had de airco uit gezet. Die heeft hij toen maar weer aangedaan, met het gevolg dat hij vanochtend vroeg het ijskoud had. Hij had het voor mij zo lang mogelijk volgehouden, maar op een gegeven moment lag hij gewoon te rillen en toen vond hij, (terecht) dat hij wel genoeg rekening met mij gehouden had.

Zondag 14 februari – VALENTIJNSDAG

Vanochtend voelde ik me al een beetje beter, maar Laurence wil dat ik nog een dag rustig aan doe en niet in de zon ga. Dat betekent dus nog een dag “huisarrest”.

We zijn om 08.30 uur zij we naar beneden gegaan om te ontbijten. In de hal waren ze een versiering voor Valentijnsdag aan het plaatsen. Na het ontbijt moest ik daar natuurlijk even poseren.

11.00 uur lokale tijd. Ik zit in de lounge van het hotel op mijn favoriete plek een verhaal voor mijn blog te typen en Laurence is, je raad het al, weer een wandeling in zijn uppie aan het maken. Als het vandaag beter met me gaat, gaan we morgen proberen om een dag bij het zwembad in de tuin door te brengen. Daar kan je lekker in de schaduw zitten/liggen onder een parasol en eventueel opfrissen in het zwembad.

Na 2 uur gewandeld te hebben kwam Laurence totaal bezweet terug in het hotel. Zo drijfnat had ik hem nog niet eerder gezien. Zijn lichtgrijze poloshirt kleurde nu helemaal donkergrijs en de straaltjes liepen over zijn gezicht.

Cowboy Laurence

Hij had wel veel gezien onderweg en wist nu waar de avondmarkt plaats vond. Daar willen we van de week ook even een kijkje nemen.

Dit is de salon waar we aan het begin van onze vakantie de pedicure, manicure en massage hebben gehad.

En dan ineens een Nederlandse fiets die men kon winnen bij de postcode loterij

’s Avonds zijn we maar weer bij het Sunset restaurant gaan eten. Dit keer ging het allemaal goed met mij, maar ben toch weer vroeg naar bed gegaan. Al ben ik niet meteen gaan slapen, maar hebben we nog film liggen kijken.